W ogrodzie każdy dzień to walka i to taniec,

Z konewką w dłoni, w sercu zapał i rumianek.

Dziesięć procent marzeń, reszta to pot strumieni,

A kręgosłup przypomina: „Hej, nie wszystko zmienisz”.

Dbaj o ogród, dbaj o ogrodnika,

Bo kto podleje róże, gdy sił mu już nie styka?

Świat się śmieje, czasem trochę skrzeczy,

A zdrowe plecy znaczą więcej niż tysiąc kalafiorów w beczce.

Sekator w ruchu, chwastów kosz już się przelewa,

A w słońcu ciepły wiatr ogrodnikowi śpiewa.

Choć plony rosną pięknie, choć marchew gra w kolorach,

To bez ćwiczeń i roweru – w krzyżu ból się chowa.

Dbaj o ogród, dbaj o ogrodnika,

Bo kto podwiąże pomidory, gdy ręka się potyka?

Świat się śmieje, czasem trochę skrzeczy,

A zdrowe serce znaczy więcej niż kosz ogórków w beczce.

Nie tylko woda, nie tylko ziemia,

Tu ciało i dusza też mają znaczenia.

Bo ogród zakwitnie, gdy człowiek się śmieje,

I siły starczy, by siać nowe nadzieje.

Dbaj o ogród, dbaj o ogrodnika,

By rósł szczęśliwy świat, gdy w dłoni kwiaty cyka.

Niech rzeczywistość czasem skrzypi, skrzeczy,

A my z uśmiechem podlejemy ją w beczce.