Na stepie wiatr niesie kurz,

słońce zachodzi za wzgórz,

kamień w dłoni, ogień w sercu,

czas ruszać w gon, bez powrotu.

Hej, konie, biegną stada w dal,

krzyk odbija się od skał,

neandertalczyk ściga, gna,

wspólna siła – przetrwanie trwa.

W oczach błysk i w nozdrzach dym,

wspólny szept, że cel jest bliskim,

oszczep śpiewa, drży jak struna,

los zwierzęcia waży się w dłoniach.

Hej, konie, biegną stada w dal,

krzyk odbija się od skał,

neandertalczyk ściga, gna,

wspólna siła – przetrwanie trwa.

Przy ogniu potem mięso się dzieli,

dzieci w krąg słuchają pieśni,

życie na stepie, twarde jak kość,

ale dziś – zwyciężył nasz głos!

Hej, konie, biegną stada w dal,

krzyk odbija się od skał,

neandertalczyk ściga, gna,

wspólna siła – przetrwanie trwa.